traditioneel fluitkoord

8

historie
< begin   0  1  2  3  4  5  6  7  8  9  10  11 

In Nederland is dit fluitkoord een traditioneel scouting gebruik, met name bij de dames (padvindsters en gidsen). Veel van de tradities bij de padvindsters en gidsen zijn afkomstig uit Engeland waar "Girl Guiding" begon. De Nederlandse padvindsters en in het verlengde daarvan ook de gidsenbeweging ontleden echter ook veel ideeen aan de Amerikaanse "Camp Fire Girls".

 
In het omvangrijke knopenboek "Knots" van de Amerikaan Ashley (1944) komt het betreffende fluitkoord echter niet voor. In scouting-literatuur is gezocht naar de oorsprong van het fluitkoord.
De Engelse en Amerikaanse boeken en beschrijvingen van voor 1930 vermelden echter niets over het betreffende koord. De eerste melding van een fluitkoord wordt gevonden in de Nederlandse literatuur. In het "Regelement van de Leidsche Meisjes-gezellen" , met de hand geschreven in 1911/1912, komt bij de omschrijving van het uniform voor: "een wit koord met fluit". Foto's uit die periode tonen dat het hier echter niet om een speciaal gevlochten koord gaat.
het fluitkoord   De eerste beschrijving wordt gevonden in het "Handboek van de padvinderij voor meisjes in Nederland" uit 1929 van het Nederlandse meisjes gilde. In 1954 wordt deze beschrijving vrijwel letterlijk overgenomen in onder andere "De wegwijzer" van de Nederlandse gidsen beweging. Men vervangt in dit boek alleen de maat van het af te knippen eindje ,dat nodig is voor de bezetting, van 1 el in 1 m. De oude lengte maat el is echter maar 68cm en een meter is 100 cm. Dus een verschil van ongeveer 30 cm. Het gevolg hiervan is dat de lengte van het fluitkoord korter is geworden dan oorspronkelijk en de bezetting op het eind veelal langer.

De beschrijvingen na 1954 worden slechter, met een dieptepunt in onder andere het handboek "De speelsleutel". Hierin is de oorspronkelijke tekst flink in gekort zonder aanvulling van tekeningen. Verder krijgt onder andere de ronde kroonplatting in eens de naam "Engelse platte". En tenslotte zou je de fluit met een werpankersteek vast moeten maken terwijl er toch heel duidelijk een dubbele lus aan het eind van het fluitkoord zit.

Er was derhalve voldoende aanleiding om voor dit unieke en voor Nederland traditionele fluitkoord een nieuwe beschrijving te maken en zo een stukje historie vast te leggen. Tevens zijn daarin enkele knooptechnische verbetering aangebracht. >>>

©  theo
 
top /\    volgende >